seven and september

number 7 is a lucky number as they say

but do you think I believe?

my mom was born on the 7th of May 1957,
she was a blessing,
a real gift from god
(now I do believe)

but.,,.,.
she died on 7th of september
of year 2009 (9-2= 7)
at the age of 52 (5+2= 7)
and was buried in a cemetery lot
that belong to a 7th row

now, do you think I still believe that 7 is a lucky number?
(NO, I absolutely don't)

and I also hate SEPTEMBER.,

talunan

Sa aking karanasan sinubukan kong sumali makibagay
at makiramdam na lang kung anong plano nila sa akin,
hindi ako nangahas at sumubok na magsalita,
hinayaan ko silang magdesisyon para sa akin
ngunit nagsawa ako sa paghihintay.,
paghihintay sa bagay na ayaw naman pala nilang ipagkaloob sa akin
kaya ako lumisan.,

Hindi ko pinagsisisihan ang desisyon na pinili ko
pero ramdam ko na lumisan ako
na tulad ng isang ibong binaril at naputulan ng pak-pak
pagkat hindi ko man lang naipaglaban
ang mga bagay na alam kong nararapat para sa akin,
hindi ko man lang sinubukang angkinin ang mga bagay
na alam kong patas lang na ipagkaloob sa akin.

sana nasubukan ko paring talunin sila,
sana nasubukan ko paring ipabatid
at ipilit sa utak nila kung ano ang alam kong tama.,
sana hindi ako nagsawa hanggat may utak na sumusunod,
hanggat may tengang nakikinig.,
upang hindi ko naramdaman
na ako ay basta basta na lang sumuko at natalo.,
pagkat ginawa ko ang lahat:(

umaasa

sa gabing tuwing may naaalala akong
isang taong lubos na mahalaga sa akin
naiisipan ko na tumingin sa langit
at pagmasdan ang buwan
umaasa akong sa mga sandaling iyon
ay nakatingin din siya dito
para kahit papano ay maramdaman ko
na magkalapit lang kami sa isa't isa
pagka't parehas lamang ang nakikita ng aming mga mata

HanggangSaMuli

huling araw ko na sa trabaho
huling araw na ng pakikisalamuha ko
sa mga taong naging bahagi na ng buhay ko
huling beses na ng paggawa ko
sa mga trabahong nakasanayan ko ng
araw araw na gawin
SANA napakapag-iwan din ako
ng mga magagandang ala-alang
pwedeng maging inspirasyon
sa mga naging katrabaho ko
SANA may naiwan akong bakas
na magpapaalalang minsan
ay naging parte ako ng kumpanyang ito
SANA may nai-ambag din akong
miski konting karunungan lang
SANA nasuklian ko din ng sapat
ang kabutihan at pagmamahal
na ipinakita sa akin ng mga kaibigan ko
nakakamiss din, pero wala naman akong magagawa
kailangan kong lumisan
para may mangyari sa buhay ko
para may magbago
mukha lang po akong masaya
pero sa kalooban ko, sobrang lungkot ko.,
hanggang sa muli nating pagkikita,
mga KATROPA!!

payo

habang bata ka
hanapin mo kung saan ka
magiging masaya
dahil pag matanda ka na
hindi mo na ito magagawa
konti na lang ang oportunidad
konti na ang pagkakataon
limitado na ang kaya mong gawin
humina na ang katawan
at unti unting nababawasan
ang tiwala sa sarili.,

siguro nga hindi lahat ganun
pero ako, parang ganun ang nararanasan ko.